To Wilders or Not to Wilders, That is the Question

Ruim een week na de verkiezingen lijkt het stof maar niet te willen neerdalen. De politieke arena is een slagveld, waarbij de VVD haar eigen val heeft veroorzaakt door op een ongunstig moment het kabinet te laten vallen over een onderwerp dat de PVV als haar eigen probleemeigenaar beschouwt. Terwijl de VVD tijdens de campagne vooral gefocust was op GroenLinks-PvdA en NSC, glipte Geert Wilders ongehinderd door de achterdeur met een ongekende overwinning van 37 zetels. Een triomf voor de eens verguisde splinterpartij, vooral bekend om haar standpunt over de islam.

Echter, de rook van de verkiezingsoorlog had nog niet kunnen optrekken of het probleem Wilders stak de kop op. Geert Wilders, een ultieme eenmanswinkel, bleek weinig te hebben aan bestuurlijke ervaring en nog minder aan politiek vernuft. De beoogde verkenner, Gom van Strien, had natuurlijk eerder moeten waarschuwen voor het naderende schandaal rond hemzelf (een fraudezaak) en diens ongeschiktheid als verkenner.

Dit dwong Wilders om terug te vallen op mijn oude vriend Ronald Plasterk, een PvdA-lid. Ondanks hun goede klik kan zelfs Plasterk de scepsis jegens de nieuwe Geert Wilders niet volledig wegnemen.

Het verkiezingsprogramma van de PVV bleek nauwelijks gewijzigd. Alle anti-rechtstatelijke punten waren nog steeds prominent aanwezig. Wilders liet zijn oude instincten zien door zijn overwinning te vieren op Twitter en uit te halen naar Sigrid Kaag en Mark Rutte. Ook zijn stunt in Kijkduin, waar 150 asielzoekers tijdelijk in een hotel werden geplaatst, leidde tot gefronste wenkbrauwen bij potentiële coalitiegenoten. De vraag rees: heeft Wilders het temperament om premier te zijn? En wat te denken van de anti-rechtstatelijke punten in zijn programma?

Dit alles leidde ertoe dat de VVD al vóór het verkenningsproces begon aangaf niet met de PVV in een coalitie te willen zitten. Pieter Omtzigt eist op papier dat Wilders zijn "kroonjuwelen" zou afschudden.

Ondertussen smeekt Caroline van der Plas dagelijks bij Wilders om mee te mogen doen. Het politieke spel is begonnen, maar niemand wil de verantwoordelijkheid nemen voor het mogelijk mislukken van een zeer rechts kabinet.

Voor degenen achterin de kamer zal ik het maar als eerste zeggen: er komt geen kabinet Wilders I. Zelfs de PVV lijkt niet enthousiast. The stage is set, maar de vraag blijft: to Wilders or not to Wilders? That is the question.