Trap niet in de draai van Geert 'Milders'

In de dynamiek van onze politieke arena, waar strategieën en allianties snel kunnen veranderen, is het van cruciaal belang om scherp te blijven en de ware intenties van politici te doorgronden. Een recente wending in de Nederlandse politiek vraagt om onze aandacht: de gretigheid van de VVD onder leiding van Dilan Yeşilgöz om te regeren met de PVV van Geert Wilders.

Yeşilgöz, de kersverse lijsttrekker van de VVD, bracht een schijnbare ommezwaai in de politieke koers door de deur naar samenwerking met de PVV te openen. Een opmerkelijke verschuiving, gezien het verleden waarin de VVD, onder Mark Rutte, Wilders resoluut uitsloot. Dit besluit was destijds ingegeven door Wilders' beruchte 'Minder minder'-uitspraak in 2014 en het mislukte minderheidskabinet (2010-2012) met gedoogsteun van de PVV, wat uitmondde in een kortstondig en problematisch partnerschap.

Wilders, op zijn beurt, omarmde de uitgestoken hand en presenteerde een gematigder gezicht tijdens de huidige campagne. Een nieuwe toon in het parlement en de bereidheid tot compromissen werden benadrukt tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen. Hoewel zijn standpunt over gesloten grenzen intact bleef, werd het niet langer als onwrikbare voorwaarde gesteld.

De politieke beweging van Yeşilgöz ontstond als reactie op de val van kabinet Rutte IV over immigratie, met D66, CDA en de ChristenUnie. In haar streven naar pragmatisch beleid wilde ze opties openhouden door Wilders niet bij voorbaat uit te sluiten. Een strategie die echter lijkt te zijn uitgemond in een kapitale blunder.

Nu de blokkade is opgeheven, staat Wilders niet langer aan de zijlijn te schreeuwen, maar presenteert hij zich als een serieuze kandidaat voor een nieuwe regering. Een ontwikkeling die sommige kiezers aantrekkelijk vinden; een stem op hem wordt niet langer gezien als een verloren stem. De media dragen hieraan bij door te suggereren dat er een 'nieuwe Geert Milders' is opgestaan, waardoor de PVV voor het eerst in haar bestaan een realistische kans heeft om de grootste partij te worden.

Echter, achter deze ogenschijnlijke mildheid schuilt een onveranderd radicaal verkiezingsprogramma van de PVV. De wens om uit de EU en de Euro te stappen, een verbod op dubbele nationaliteit, afschaffing van vrijheid van onderwijs voor moslims, en het handhaven van harde standpunten zoals de afschaffing van taakstraffen en TBS en als klap op de vuurpijl het invoeren van administratieve detentie (mensen opsluiten zonder proces), getuigen van een ongewijzigde koers. Ook heeft Wilders nooit een letter teruggenomen van zijn 'minder-minder'-leus.

Yeşilgöz heeft Wilders salonfähig gemaakt, maar ze heeft nagelaten te benadrukken dat hij nog steeds een extremist is. Dit onthult de huidige staat van onze politiek, waarbij de VVD pretendeert te streven naar vernieuwing, terwijl ze al 13 jaar de dominante partij is. Het pleidooi voor een beter immigratiebeleid komt van Yeşilgöz, terwijl de verantwoordelijke bewindspersoon al 12 jaar uit VVD-huize komt. De VVD claimt nu in te zetten op bestaanszekerheid, maar hun plannen dreigen de armoede in Nederland met meer dan 2% te doen groeien.

Als kiezers staan we voor een cruciale keuze: blijven we op dezelfde weg, kiezen we voor een wolf in schaapskleren, of omarmen we verandering? Deze beslissing kan ik niet alleen nemen. Morgen vieren we het feest van de democratie; laten we stemmen en verstandig kiezen.